5 tekenen dat je de juiste carrière kiest

werk zoeken

Dit is moeilijker dan het klinkt. Wanneer iets je op het werk irriteert (en dat is het altijd), kan het al het andere vertroebelen. Soms kost het veel moeite om iets nuttigs te vinden. Maar wanneer je dit doet, heb je een soort bagage om je te helpen het hoofd te bieden aan moeilijke tijden en overhaaste carrièreveranderingen of het voortijdig verlaten van een droom te voorkomen. Zelfs de beste banen hebben immers moeilijke tijden, helse weken en frustrerende buurten. Achteraf zie ik een aantal belangrijke aanwijzingen in mijn eigen carrière die me een hoop problemen hadden kunnen besparen als ik ze eerder had opgemerkt. Hier zijn vijf niet zo voor de hand liggende tekenen dat u op de goede weg bent, ook al voelt u het nu helemaal niet.
1. Op je 10e zou je blij zijn met deze baan
Toen ik in de 5e klas zat, schreef ik een brief aan Richard Garriott, de ontwikkelaar van videogames van de klassieke Ultima-serie, waarin ik zei dat ik als ik groot ben, computerspellen zoals hij zou willen maken. (Ik heb nooit een antwoord gekregen, maar daar gaat het niet om.) Ik liet dit idee varen en zag het alleen als een kinderfantasie, en vele jaren later kreeg ik een bedrijfsopleiding. Het kostte me bijna tien jaar om de weg terug te vinden naar technologie, computers en waar ik als kind van hield. Ik denk dat we allemaal een instinctieve kennis hebben van wat we vanaf onze vroege kinderjaren zouden moeten doen. Deze “kinderlijke” aspiraties houden zelden rekening met geld – ze worden geboren uit pure passie en plezier. Respecteer deze vroege dromen, laat ze niet buiten beschouwing. Ik zeg niet dat je letterlijk een ninja, popdiva of dinosaurus moet worden. Maar in deze fantasieën van 10 jaar kun je waarschijnlijk een kaart van je toekomst vinden als je die wilt lezen.
2. Mensen hebben altijd gezegd dat je succesvol zult zijn in deze branche (zelfs als je niet luisterde)
Ik herinner me de computerstudies die ik nodig had voor mijn bedrijfsprogramma die ik in mijn eerste jaar aan de universiteit volgde. Ik heb talloze uren besteed aan programmeren – ten koste van andere bezigheden. De instructeur merkte mijn enthousiasme op en stelde voor om van specialisatie te veranderen. Ik heb niet geluisterd. Voor mij was een bedrijfsdiploma het ticket naar een ‘echte’ carrière. Achteraf gezien herinner ik me zo vaak dat leraren, familie en vrienden me probeerden te wijzen op het voor de hand liggende. Tegenwoordig ben ik veel meer geneigd om de wijsheid van de menigte te vertrouwen. Mensen om je heen zien vaak aspiraties en potentieel (en tekortkomingen) die je om de een of andere reden niet in jezelf wilt of kunt zien. In die tijd wezen alle pijlen op mijn technologische toekomst – behalve die in mijn hoofd. Dus ging ik door met mijn studie economie totdat ik het begaf en stopte voor mijn laatste jaar.

3. Het past allemaal bij elkaar
Het is verleidelijk om te zeggen dat we allemaal één echte passie of roeping hebben, en als je die vindt – of het nu gaat om het schrijven van romans, het besturen van raceauto’s of het starten van bedrijven – je bent verzekerd voor het leven. Maar hoe ouder ik word, hoe minder ik erin geloof. De meeste mensen hebben een nogal veelzijdige persoonlijkheid, dat wil zeggen dat er veel dingen zijn die hun voldoening kunnen schenken. Het is goed. Persoonlijk geniet ik van ondernemerschap, technologie en die kleine adrenalinestoot die gepaard gaat met het overwinnen van persoonlijke beperkingen. Ik denk dat de beste banen de goede plek zijn waar al deze passies samenkomen, het middelpunt van het Venn-diagram. Nadat ik de universiteit had verlaten, keerde ik terug naar mijn geboorteplaats, maakte mijn creditcard leeg en opende een pizzeria. Ondanks dat het tot laat werkte, was het een echte startup die het mogelijk maakte om, in ieder geval tijdelijk, voor jezelf te werken. Uiteindelijk realiseerde ik me dat er één groot probleem was: ik was niet gepassioneerd door de restaurantbusiness – het was ergens in het buitenste veld van mijn Venn-diagram. Na een paar jaar verveelde ik me en verkocht het bedrijf. Ik heb al het geld uitgegeven dat ik kreeg om een ​​nieuwe modieuze iMac te kopen en naar de stad te verhuizen.
4. Het gaat absoluut niet om geld
Toen ik bijna 30 jaar oud was, begon ik met het leren van PHP en MySQL en kreeg ik een baan bij een internetbedrijf. Zes maanden later barstte de technische zeepbel, waardoor ik werkloos werd. Maar ik hield van wat ik deed, dus ik sprong erop. Ik heb uiteindelijk mijn eigen bureau geopend in het appartement – gewoon om mezelf het hoofd boven water te houden. Maar echte passie is besmettelijk. Ze trekt klanten aan. Ze trekt medewerkers aan. Het trekt supporters en investeerders aan. Binnen een paar jaar is mijn bureau uitgegroeid tot meer dan 20 medewerkers. Toen hebben we Hootsuite ontwikkeld om meerdere sociale netwerken tegelijkertijd te monitoren. Plots hadden we duizenden gebruikers en daarna miljoenen. In de loop der jaren is het bedrijf uitgegroeid tot honderden medewerkers. Ik wil deze ervaring niet overdreven vereenvoudigen, maar wat ik wil zeggen is dit: de baan waar je echt van houdt, kan zijn eigen momentum creëren. De beloning – in geld of anderszins – zal komen als je vanaf het allereerste begin je hart erin steekt, en niet alleen op inkomsten jaagt.
5. Je voelt je alsof je te sterk bent, maar geef niet op.
Nee, ik bedoel niet dat je op de rand van een burn-out staat – dit is waarschijnlijk slechts een teken dat je de verkeerde carrièrekeuze hebt gemaakt. Ik heb het over het tegenovergestelde: je voelt je regelmatig uitgedaagd, soms voel je je ronduit onrustig door het werk dat je doet, maar dat houdt je niet tegen. Ik herinner me de eerste keer dat ik grote investeerders overtuigde om Hootsuite te bezoeken. Na een dag van presentaties gingen we lunchen. Alsof er niets was gebeurd, zag ik hoe ze de duurste gerechten op de kaart bestelden. Aan het eind van de avond lieten ze me tot mijn schrik achter met de rekening in de hand. Ik grinnik en besef hoe weinig ik destijds van zaken afwist. Vanaf het moment dat mijn bedrijf snel begon te groeien, met tientallen medewerkers per maand, was het moeilijk voor mij. Investeerders, het opschalen van een wereldwijd verkoopteam, het inhuren van topmanagers, het onderhandelen over contracten van miljoenen dollars – het was allemaal compleet nieuw voor mij. Maar hoewel het vreselijk moeilijk was (en is), was het ook spannend. Ik moest naar de bodem, maar verrassend genoeg gebeurde dit niet. Ik denk dat dit het belangrijkste kenmerk is van elke droombaan. De problemen houden daar niet op. Je baant je constant een weg erdoorheen en test jezelf op kracht. Maar omdat je echte passie hebt, lijkt het allemaal minder op hard werken en meer op een avontuur. Je leert en ontwikkelt zich altijd en uiteindelijk besef je wat een voorrecht het is om deze positie in te nemen en hoe belangrijk het is om eraan vast te houden, ook al is het niet altijd gemakkelijk.

https://vacatures.today/cat/Accounting9.html